Sylimaryna, będąca głównym aktywnym
związkiem ostropestu plamistego, jest jedną z najsilniej działających, znanych
substancji chroniących wątrobę. Wykazano, że zwiększa ona produkcję glutationu
w wątrobie o ok. 30%, dzięki czemu znacznie poprawia się możliwości
detoksykacji. Stymuluje również syntezę białek w wątrobie, intensyfikując
wzrost zdrowych komórek wątrobowych. Ponadto ostropest plamisty pobudza
działanie żółci, co korzystnie wpływa na wątrobę i pęcherzyk żółciowy.
Spośród
modeli doświadczalnych, służących pomiarowi ochrony przed uszkodzeniami
wątroby, modele, które bazują na toksyczności amanityny lub falloidyny są
najważniejsze, ponieważ te dwa peptydy są najsilniejszymi substancjami powodującymi
uszkodzenia wątroby - pochodzą z muchomora zielonawego (Amanita phalloides). W
tych modelach doświadczalnych sylimaryna dawała imponujące efekty. Podana
przed zatruciem toksyną (amanityną) w 100% skutecznie zapobiegała objawom
zatrucia. Sylimaryna całkowicie przeciwdziałała toksycznym skutkom, nawet
podana po 10 minutach od spożycia amanityny. Natomiast sylimaryna przyjęta w
ciągu 24 godzin, zapobiegłaby zgonowi i w dużym stopniu ograniczyłaby
uszkodzenia wątroby. Prawdopodobnie najbardziej interesującym wpływem
składników ostropestu plamistego na wątrobę jest jego zdolność pobudzania
syntezy białek. Dzięki temu wzrasta wytwarzanie nowych komórek wątrobowych,
które zastępują stare i uszkodzone komórki. Co ciekawe, sylimaryna nie działa
pobudzająco na komórki nowotworowe wątroby.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz